​

Şiirler bir kere yazıya dökülür ama her okuyanda başka bir anlama bürünür. En azından ben buna inanıyorum.  Bazen bir sevgiliye yazılır, bazen içindeki seslerin haykırmasıdır, bazen de etrafta gördüklerimizin kısaca betimlenmesidir...  Burada yazdıklarımın, okuyan üç beş kişide anlam bulacağını düşünmüyorum ama bu yazmaya mani değildir, herhalde. Öykü, roman... Bu türler gayet güzel fakat yazacak kadar maharetli değilim. Hissettiklerimi birkaç kelime ile ifade edebilmek büyük bir lütuf.  Bu berbat dönemde terimsel edebiyat yapanlardan ziyade edebiyatı bilmeden yaşayan birilerini görmek, sayfalardan fırlamış gibi kişiler... Bilmiyorum, gerçekten. Her şey doğru ve her şey bir o kadar da yanlış. O halde yapılacak tek bir şey kalıyor. O da insan olabilmek. Doğum, biraz sevinç, bolca hüzün ve ölüm.